بچگی

هیچ شده دلت برای دیدن یک لبخند روز لب‌هایت تنگ شود؟

هوس کنی که چشمانت برق بزند و بدرخشد؟

و یادت برود که نمی‌توانی بدوی، نمی‌توانی بپری بالا و دستت را به شاخه‌ی درخت بید برسانی؟

آخ!

دلم خیلی تنگ شده؛

وقتی، فقط دلم می‌خواست بزرگ شوم و اگر حرفی می‌زدم تحویلم بگیرند و نگویند توی حرف بزر‌گ‌ها دخالت نکن.

حالا، دلم می‌خواهد فقط بدوم، برای خودم حرف بزنم، بلند بلند و گاهی هم به خاطر یک زمین خوردن ساده زار زار گریه کنم.

بچگی...، دلتنگ شده‌ام!

هوایت را کرده‌ام!

شیراز 8/10/84 ساعت 29/11 شب