تا دگرگونه کند،

تا بخواهد رقم بزند،

زندگی را.

من از نا خودآگاهم عطر زندگی را استشمام می کنم،

و در خودآگاهم،

آن چه می بینم رنگ است و صدا،

تو از میان همه ی حباب هایی که در نور می رقصند،

می آیی.

دست هایم را می گیری و من یخ زده ی از زندگی خسته را،

به ساحلی پر از بوی دریا و ماسه هایی نرم می کشانی.

صدای آب و موج هایی که در پی هم دوانند،

سنگینی ام را می شکند.

و تو در کنارم،

زمزمه می کنی:

 باید بود،

باید رقم زد.